Από τα παλαιότερα χρόνια έως και σήμερα διακρίνουμε κοινωνικές διαστρωματώσεις στις κοινωνίες των ανθρώπων. Η έννοια της κοινωνικής διαστρωμάτωσης, συνδέεται με την έννοια της ανισότητας. Οι άνθρωποι δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες λόγω της διαφορετικής τους θέσης στην κοινωνία. Υπάρχουν διαφορές μεταξύ των ατόμων ή των κοινωνικών ομάδων σε σχέση με τον πλούτο, την εκπαίδευση, τον πολιτισμό καθώς και την υγεία, οι οποίες εκλαμβάνονται ως άδικες. Οι ανισότητες, η φτώχεια και η ανεργία, είναι σύνθετα διεθνή φαινόμενα. Τα φαινόμενα αυτά καθορίζονται από πολιτικοοικονομικούς παράγοντες, π.χ. η άνιση κατανομή του πλούτου, οι φορολογικές διαφορές, από κοινωνικούς, π.χ. ο ρατσισμός, η προκατάληψη, η έλλειψη αλληλεγγύης, οι διακρίσεις και ο κοινωνικός αποκλεισμός. Η εξυπηρέτηση του ιδιωτικού συμφέροντος, η θυσία των πάντων στον βωμό του κέρδους, άφησαν κοινωνικά στρώματα απροστάτευτα και αύξησαν τις κοινωνικές ανισότητες.
Μέσα σε όλες τις αλλαγές που έχει υποστεί η χώρα μας με την πάροδο των χρόνων, όπως είναι φυσικό, και η εκπαίδευση γνώρισε μεγάλες αλλαγές .Αλλαγές που αφορούν το σκοπό, το στόχο, τις ικανότητες που πρέπει να προσδώσει το εκπαιδευτικό σύστημα στους μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές και αυριανούς πολίτες . Έτσι ως συνέπεια των αλλαγών στην παιδεία, επήλθαν αλλαγές και στις ευκαιρίες των νέων για την ένταξή τους στην αγορά εργασίας, την οποία ένταξη κατέστησαν αργότερη.
Τα τελευταία χρόνια ποικίλες αναστατώσεις στον εκπαιδευτικό χώρο μάς δείχνουν πως η παιδεία, έτσι τουλάχιστον όπως παρέχεται από τα δημόσια σχολεία, νοσεί. Δεν πετυχαίνει τους στόχους και τους σκοπούς αυτούς που χιλιάδες νέοι με τις οικογένειές τους περιμένουν από αυτήν να εκπληρώσει . Τα αίτια αυτής της εκπαιδευτικής κακοδαιμονίας είναι πολλά και παρά το ογκούμενο κύμα αγανάκτησης, η κατάσταση δεν φαίνεται να βελτιώνεται ούτε στο ελάχιστο.
Εκπαίδευση αποσκοπεί στην σωματική, ψυχική και πνευματική καλλιέργεια του παιδιού. Επιτελείται με ποικίλους θεσμικά κατοχυρωμένους τρόπους και αφορά τα παιδιά έως την ενηλικίωσή τους. Από εκεί και πέρα το περιεχόμενό της διαφοροποιείται και ευρύνεται. Μιλάμε τότε για παιδεία και εν γένει αγωγή και μόρφωση του ανθρώπου, η οποία επιτελείται εφόρου ζωής.
Σκοπός της εκπαίδευσης είναι η μετάδοση γνώσεων , η επαφή και η αγάπη για τα βιβλία , η πνευματική και ηθική καλλιέργεια όπως και η καλλιέργεια της λογικής και της κριτικής ικανότητας. Η εκπαίδευση προσπαθεί να δημιουργήσει πολίτες με ολοκληρωμένες προσωπικότητες, που θα υπακούουν στους νόμους του κράτους. Ακόμη φροντίζει για την επαγγελματική αποκατάσταση του μαθητή αλλά και την εκμάθηση τρόπων καλής συμπεριφοράς, την ευαισθητοποίηση για τα προβλήματα της κοινωνίας, την ανάπτυξη προβληματισμών για το μέλλον, την πολιτικοποίηση και τέλος την κοινωνικοποίηση και την ομαλή ένταξη του μαθητή στο κοινωνικό σύνολο.
Μερικές από τις αιτίες της νοσούσας ελληνικής εκπαίδευσης είναι οι πολιτικές σκοπιμότητες, τα κακογραμμένα βιβλία , η προώθηση της παθητικής στάσης και πρόσληψης, η αποστήθιση, κοινώς η «παπαγαλία», η βαθμοθηρία και τέλος ο εξαναγκασμός των μαθητών, που έχει ως αποτέλεσμα το σχολείο να γίνεται κουραστικό και ανιαρό όχι μόνο για τους μαθητές αλλά και για τους καθηγητές. Οι συνέπειες αυτής της τραγικής νόσου είναι εμπόδιο σε πολλούς τομείς, όπως είναι η οικονομία, η δημοκρατία, η κοινωνική ειρήνη και η οικογένεια. Τέτοιες συνέπειες είναι η ανεργία (που επέρχεται από την επιλογή ακατάλληλου επαγγέλματος), το ότι η κοινωνία έχει γεμίσει με άβουλους πολίτες που εξαπατώνται εύκολα, τα υψηλά ποσοστά αναλφαβητισμού, η απέχθεια για το διάβασμα, μορφωτικές , οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες.
Η Ελλάδα, όσον αφορά την παιδεία βρίσκεται στα χαμηλότερα επίπεδα του πολιτισμένου κόσμου. Πιο συγκεκριμένα , ξοδεύουμε λίγα για την Παιδεία, δεν είμαστε εν γένει μορφωμένος λαός, δεν έχουμε υψηλές επιδόσεις, δεν συνδυάζουμε τις σπουδές με τη δουλειά. Η μόρφωση η οποία παρέχεται στα παιδιά στις μέρες μας στα δημόσια σχολεία είναι ελλιπής. Στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση δεν είναι τόσο φανερή αυτή η έλλειψη στην παιδεία, στην δευτεροβάθμια όμως εκπαίδευση δεν αρκεί πια η μόρφωση που παρέχεται στα σχολεία. Τα παιδιά τότε αρχίζουν να βασίζονται σε επιπλέον μαθήματα που πληρώνουν οι γονείς για να καλύψουν τα κενά τους. Όμως στις μέρες μας με την οικονομική κρίση πολλές είναι οι οικογένειες που δεν έχουν αυτήν την οικονομική ευχέρεια, με αποτέλεσμα τα παιδιά αυτά να μένουν πίσω σε σχέση με τους συμμαθητές τους.
Ως συνέπεια των παραπάνω πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να αποκατασταθούν επαγγελματικά. Στις μέρες μας η μετάβαση από την εκπαίδευση στην δουλειά είναι πολύ δύσκολη και έτσι η ανεργία αυξάνεται. Οι κυριότεροι λόγοι είναι δυο, πρώτον η έλλειψη θέσεων εργασίας λόγω της οικονομικής κρίσης στην χώρα μας και δεύτερον είναι ότι το μορφωτικό επίπεδο στα σχολεία είναι χαμηλό, με αποτέλεσμα τα παιδιά τα οποία δεν κάνουν επιπλέον μαθήματα για την κάλυψη των κενών τους να μένουν πίσω και όταν έρχεται η ώρα να βρουν δουλειά, επειδή οι περισσότερες θέσεις είναι υψηλού επιπέδου και πολλών προσόντων, να μην επιλέγονται από τους εργοδότες.
Γίνεται λοιπόν αντιληπτό ότι τελικά πολλά Ελληνόπουλα δεν αντιμετωπίζονται ισάξια όχι μόνο στον τομέα της εκπαίδευσης αλλά και της επαγγελματικής τους αποκατάστασης και της μετέπειτα εξέλιξης.
Εύα Ταμπακάκη
Φοίβη Λάππα
Χρυσάνθη Βενιανάκη
gazommata 